AYŞE UYSAL

İSTİSMAR

Hayatım boyunca utanç ve nefretle söyleyeceğim tek kelime olabilir İSTİSMAR!...

Bu hayatta kadın olmak, çocuk olmak neden bu kadar zor? Umutlarımız tükenmeden, hayallerimiz sömürülmeden yaşamak neden bu kadar zor? Savaşta gibi her gün ölen kadınlar, istismar edilen çocuklar, hiç bir suçu yokken sadece evine gitmek için adımlarını atan Cerenler, “Anne ölme" diye haykıran nefesler, o nefeslerde can bulmak, canından olmamak için çırpınan Emineler... Yetmedi mi? Daha kaç Ceren, kaç Emine, kaç bedenin yok olup gitmesi gerekiyor? İzlemeye bile dayanamadığımız Emine Bulut cinayetinde ölen sadece Emine Bulut değil, “Anne ölme!” diye çaresizce gözyaşları içinde asla unutamayacağı bir travma yaşayan 10 yaşındaki küçük bir kız çocuğunda ruhunun ölmesine izin verdik biz. Burada saymaya kalksam asla bitmeyecek bir ölüm listesi var. Sebebi olanlar utansın. Orada “ ölmek istemiyorum!” diye haykırarak can çekişen Kadın’a yardım etmek yerine sosyal medyayı düşünenler utansın. Bunca tecavüzcüler, çocuk tacirleri, katliamlar olurken susanlar utansın!... Kelimeler yetmiyor artık, her haykırışta her ölümde düğüm düğüm boğazımız... Canımızdan can gidiyor ama yine elimizden bir şey gelmiyor. Biz ne zaman tükenmeden , mutluluğumuz elimizden alınmadan huzurla yaşayacağız?

Özgecan ol, Ceren ol, Emine ol; ölen binlerce kadın ve çocuk ol, adam ol, insan ol, ses ol... Ama asla sebebi olma...

UNUTMA... UNUTTURMA..